Minieuroland Festival

Zwykle polecam ciekawe miejsca, w których byłam, ale teraz jestem w rozterce. Bo niby ciekawe to miejsce jest (pod jakimś?! względem). Jestem przekonana, że wielu osobom się tam spodoba, ba! – będą piały z zachwytu, ale ja mam z nim problem. Czy zachwalać, czy polecać? Czy pozostawić tylko ślad TU BYŁAM, wyryty w korze mojego mózgu?

Minieuroland

Odpoczywając w Kotlinie Kłodzkiej koniecznie trzeba wstąpić choć na chwilę do Kłodzka. Twierdza i lody to fajny pomysł na spacer. Ale coś mi się też skojarzyło, że jak Kłodzko, to i nowy obiekt turystyczny, rozreklamowany na pół Polski.

W pamięci wzrokowej mam wielkie banery, że festiwal kwiatów i szalona impreza przez całe lato, że park miniatur i atrakcja na cały Dolny Śląsk. I jeszcze przypomina mi się reklama z Targów Gardenia, że miejsce wyjątkowe pod względem zieleni, że tyle zainwestowali w założenie i wycackanie tego obiektu. To nawet nie tylko park miniatur, ale też arboretum!

Myślę sobie, trzeba jechać i zobaczyć. Czego by nie mówić, to reklamę mają znakomitą. Słychać o nich nawet w Wielkopolsce, a na północ od Wrocławia ma się poczucie, że wszystkie drogi prowadzą tylko tam – do MINIEUROLANDU. Brawo dla działu marketingu!

Witamy!

Na wstępie zaznaczę, że nie jestem fanką miniatur architektury i makiet obiektów historycznych. Do parku przyciągnęła mnie reklama i ciekawość! Tak, dałam się uwieść. Chociaż sam pomysł miniaturyzacji jest mi bliski, bo wdrażam go w swoim ogródku. Pomniejszam wszystko w celu pomieszczenia 😉 W sumie, jak się przyjrzymy, to otacza nas wiele miniatur (korzystając z okazji polecę książkę Jessie Burton – „Miniaturzystka”).

Myślę sobie – wpadnę, zrobię kilka fotek, może shejtuję, może pochwalę. Tak przy okazji lodów w Kłodzku – wskoczę. Co mi zależy? Słyszałam wcześniej, że do budowy i aranżacji użyto dużo kamienia, więc pewnie fajnie wpisuje się w krajobraz (nie przepadam za nadmiarem kamienia w ogrodzie, ale jednak to okolice gór). I nie zawiodłam się.

Wita nas przytłaczająco ciężki klocek, cały w gabionach. Takim budynkom mówię zdecydowanie: NIE! Boję się. Zwłaszcza, że przed fasadą budynku wyrasta „zielona” wyspa ze sztucznej trawy (z wrażenia nie zrobiłam zdjęcia!), podkreślająca prestiż obiektu.

Festiwal Kwiatów

Gabiony toleruję jedynie jako zabezpieczenie skarp przed osuwaniem, bądź umocnieniem brzegów cieków wodnych i to najlepiej w naturze. Idealne w roli wzmocnienia stromych skalistych zboczy przy jezdniach, ale żeby aż tak szaleć na budynku?

No i jest kolorowy Festiwal Kwiatów! Aż żałuję, że nie wskoczyłam w strój karnawałowy, żeby wkręcić się w wir szaleństwa. Wchodzę i nie wiem, gdzie mam zawiesić wzrok.  O co tu chodzi? Na szczęście wytyczono ścieżki, żeby nie pogubić się i bezpiecznie podążać meandrami architektury.

Chociaż zadbałam o wczesną porę odwiedzin, aby mieć kilka zdjęć bez tłumów, to pojawił się inny problem. Jak ja to sfotografuję? Przecież będę miała sam jarmark na zdjęciach, żadnych mocnych punktów, żadnych opowieści. Tu wszystko jest mocne i mówi jednocześnie. Mąż mnie pociesza, usprawiedliwiając obiekt: park miniatur – to musi być jarmark! Przestawiam więc myślenie i staję się jarmarczną babą.

Miniatury i dywany kwiatowe

Mamy tu miniatury lokalnych zabytków, architekturę Dolnego Śląska, są też zagraniczne i światowe budowle. Wszystko z rozmachem i fantazyjnie udekorowane pięćdziesięcioma tysiącami sadzonek kwiatów jednorocznych. Obłęd i oczopląs. Strzyżone iglaki i duuuużo kamienia imitującego rzeczki i cokolwiek. Festiwal pelargonii, surfinii, begonii i niecierpków Sun Patiens.

Żeby było jasne – nie mam nic do tych roślin, zwłaszcza do niecierpków SP, które znakomicie sprawdzają się na słońcu. Jednak w takiej ilości wzorów i kolorów nie nadążam za muzyką. Co ja smutna baba chcę? Jak Festiwal to Festiwal! Chyba się nie nadaję na imprezy…

Park miniatur czy ogród?

Lubię w ogrodach szukać osi widokowych. I chociaż tutaj ciężko przebić się przez fale kwiatowe, to staram się i coś znajduję. Uwierzcie, dużym wysiłkiem jest zrobić tu ładne i czytelne zdjęcie, bo wszystkiego jest po prostu za dużo. Zastanawiam się, co jest ważniejsze? Miniatury czy ogród? Niby ogród powinien być tłem dla tych misternie zbudowanych pałaców i kościołów, a już idealnie byłoby także zminiaturyzować realne otoczenie budynków, chociażby tych z ogrodami. A może ja nie mam wyobraźni? Przy Ratuszu Kłodzkim poddaję się i przestaję się nad tym zastanawiać. Oddaję się falom kwiatów jednorocznych 😉

Miniaturzyści i ogrodnicy

Ale żeby nie było, że się czepiam, a się nie znam! Poniższe obie altany (na wodzie i kwiatowa z zielonymi ścianami) mogą być inspirujące. Zaskoczyło mnie też to, że z wielkim zainteresowaniem przyglądałam się miniaturom, które przecież mnie nie fascynują. Wyłuskiwałam z tego kłębka stylistycznego pojedyncze elementy i dopiero wtedy mogłam się skupić na konkretnych budowlach.

I wiecie co? Podziwiałam pracę ludzi, którzy zajmują się wykonywaniem modeli. Widać precyzję i dbałość o szczegóły. To naprawdę ładne miniatury! Szkoda, że przytłoczone ogromem bodźców kolorystycznych, różnorodnością materiałów i rozgardiaszem stylistycznym.

Chociaż ten park pod względem aranżacji zieleni całkowicie nie idzie w parze z moim gustem i poczuciem piękna, to sprawiedliwie muszę przyznać, że rośliny były w świetnej formie (przynajmniej te jednoroczne). Widać, że pracuje nad tym sztab ludzi, a ja robotę doceniam i szanuję, zwłaszcza w lecie i w upalne dni. Brawo więc dla ogrodników za wymuskane rabatki i tętniące życiem kwiatowe kosze. Jestem zawsze po waszej stronie!

 

Przesyt

Czy brak spójności stylistycznej rodzi tu nowy styl? Jeśli tak, to dla mnie na trzeźwo jest on nie do ogarnięcia. Nie lubię nachalnie i wielowątkowo. Denerwuję się w takim otoczeniu. Czy jeden chodnik musi być zrobiony z kilku rodzajów kostek i wzorów godnych indyjskiego dywanu? Może, ale niekoniecznie w miejscu, gdzie nagromadzono już tyle drobiazgów, że oko nie rejestruje konkretu.

Czy użycie rożnych kamieni w tak dużej ilości świadczy o randze tego miejsca? Wiem, że może się to podobać, ale do mnie nie przemawia. Za dużo wszystkiego. Chociaż nie. W niektórych miejscach aż się prosiło o łabędzia z opon dla dopełnienia kompozycji.

Małe światy w parku miniatur

Zmieniam obiektyw, aby wyłapać więcej szczegółów i wyodrębnić to, co potrzebne mi do opowieści o miniaturach. Przy okazji się uspokajam, bo detale wciągają mnie na dobre, a wzrok nie leci szaleńczo w różne strony. Sami zobaczcie, jakie fajne minihistorie się tu dzieją. Mały świat w parku miniatur. Ograniczyłam się tylko do kilku zdjęć, ale z tej perspektywy widać o wiele więcej. Chłopaki tłuką się w budynku przeznaczonym do rozbiórki, inni degustują wino pod płotem w pobliżu złomowiska.  W tym samym czasie na na dworzec w Kłodzku wjeżdża nowa dostawa fiacików piećsetek.  We Wrocławiu mosty dzisiaj dziwnie puste, a 400km dalej bogini zwycięstwa nieugięcie kieruje kwadrygę do miasta.

Miniatura kontra oryginał

Minieuroland to może być fajna atrakcja, w szczególności dla dzieciaków, dlatego was nie zniechęcam. Jeśli lubicie takie klimaty, to proszę bardzo – odwiedźcie ten park, a potem dajcie mi znać w komentarzu jak Wam się podobało. Sami zdecydujcie, czy warto.

Ja zmykam do realnego Kłodzka na lody i spacer po Twierdzy. Biorę ze sobą fotkę miniaturowych kamienic, żeby porównać z tymi prawdziwymi. Kłodzko w rozmiarze XXL ma lepszy klimat – polecam zdecydowanie prawdziwe miasto! Festiwal miniatur to impreza nie dla mnie, za dużo się tam wylewa z dzbana.

 

 

P.S. Nie podpisałam celowo kilku miniatur, żeby nie psuć wam zabawy w zgadywanie.